SOĞAN Köyün en önemli geçim kaynağıdır;
Dünya kurusoğan ticaretinde %2.8’ lik paya sahip Türkiye, 84 bin hektarlık alanda 1 milyon 300 bin tonluk üretimi ile toplam dünya üretiminde beşinci sırayı almaktadır.
Bütün bölgelerde kurusoğan üretilebiliyorsa da, Orta Kuzey ve Marmara tarım bölgeleri üretimin yoğun yapıldığı bölgeler olarak bilinmektedir.
Kurusoğan yetiştirilen işletmelerde sebzeler yanında, genellikle tahıl ve endüstri bitkilerine daha çok yer verilmektedir. Soğan işletmelerinde ortalama 88 dekarlık arazinin %19’u kurusoğan üretimine ayrılmaktadır. Arazilerin %79’u mülk, %12’si kira ve %9’u ortakçılıkla edinilmektedir.
Soğan üreticileri 40-50 yaşlarında, 5-8 kişilik aileye sahip ve ilkokul düzeyinde öğrenimlidir.
Sakarya, Amasya ve Çorum illerinde doğrudan tohum, Nevşehir, Hatay, Bursa ve Balıkesir illerinde arpacık(küçük soğan) üretim materyali olarak kullanılmaktadır. Dekara kullanılan tohum miktarı 680 gram, arpacık ise 44 kg’ dır.
Üretici düzeyinde depolanan kurusoğan miktarının toplam üretim içindeki payı %29.5 olup, depo gibi kullanılan yerlerin %31’i aydınlatmadan, %47’si ızgaradan ve %28’i havalandırmadan yoksundur. Çürüme ve filizlenmeden dolayı % 24 oranında kayıpla karşılaşılmaktadır.
Soğan pazarlamasında hal organizasyonu işlememekte, ürün daha çok (%79) tüccarlara, mahalli alıcılara ve pazarcılara satılmaktadır. Alıcıların %88’i yuvarlak-basık, %12’si ise uzun tip soğanları tercih etmektedir.
Üretim masrafları içinde, materyal masrafları %21.5 işgücü-çekigücü masrafları %56.4, arazi kirası %15.7 ve diğer giderler %6.4’ lük paya sahiptir. Bir dekarlık kuru soğan üretiminde 122 saat işgücüne ve 2.1 saat çekigücüne gereksinim duyulmaktadır. Kurusoğan üreticiye kar sağlayan bir üretim faaliyeti olmayıp, mevcut üretim faktörlerinin daha düşük fiyatla işletmede kullanıldığı ve paraya dönüştürüldüğü faaliyet olarak tanımlanmaktadır.
Soğan fiyatlarının düşük ve istikrarsız olması, kurutma ve depolama olanaklarının bulunmaması, güvenilir ve kaliteli üretim materyali teminindeki zorluk, hastalık ve zararlılarla savaşta yetersizlik üreticilerin karşılaştıkları temel sorunlardır
